Half April 2023, maar van “Echt” lenteweer nog steeds geen sprake.
De Snelle C-krukken wachten daardoor nog 1 week alvorens hun Race karretjes van stal te halen. Die krukken hielden het bij een partijtje biljart op de zondagmorgen.
Maar de Die-Hards ( 14 A en 7 B krukken) trotseerden alweer in den beginne van de ochtend de miezer regen omstandigheden. Van zonneschijn na regen was ook vandaag geen sprake, toch komt de lente, hoe dan ook eraan.
De B- krukken trokken Noord-West waards tot in het Brabantse Oploo. De A-krukken vonden hun weggetjes in Noord- Oostelijke richting om vervolgens een kaffe-kuchen stop te houden vlak over de grens bij Wellerlooi in het etablissement “Zum Schaffstal” Daar binnen gekomen brak het zweet uit bij de krukken. De kachel wordt daar ouderwets heet opgestookt. De vervolgreis valt altijd even tegen als je dan van de hitte weer buiten komt. Op deze rit een klein smetje, als je met 14 renners in 1 lint fiets en er komt plots over een viaduct een auto erg snel aanrijden krijg je een soort harmonica effect in de groep met als gevolg dat er 1 kruk tegen de ander z`n achterwiel tikt en een onschuldige valpartij dan helaas niet uitblijft. Een raceongeval zullen we het maar noemen. De reis kon gelukkig weer verder gezet worden totdat een peperkoek wederom weer bijna een smetje op de rit teweeg bracht. Testosteronnie zat heerlijk aan zijn peperkoek te happen, maar ja dan heb je niet beide handjes aan de rem, wat ook bijna in een onfortuinlijke valpartij resulteerde. Het zou Testosteronnie niet zijn als hij zich wonder boven wonder toch overeind hield. Via de alom bekend Greeport bike lane werd Ger weer bereikt. Daar onder het genot van een dorstlesser vlogen vele “moderne” maar ook oude wielertermen over de tafel. De meest moderne wielrenners van tegenwoordig rijden met Tubeless bandjes op hun fiets. Dit houd in dat je alleen een buitenband op je velg hebt zitten ( dus zonder binnenband in de buitenband) Lichter, sneller en comfortabeler doordat je met minder bandendruk kunt rijden. De band fungeert dan een beetje als “schokdemper”. In deze band zit dan een melkachtige substantie die zich door de gehele band verspreid heeft, zodra er en gaatje in de band komt, dicht die melkachtige substantie dat gaatje en kun je zonder te stoppen weer verder. Na enkele maanden mag je dan een beetje van die vloeistof bijvullen via het ventieltje, totdat de band versleten is. Dit is een beetje “moderne” wielertaal, voor diegene die dit nog niet wisten. Tijdens de derde helft stond de Amstel Gold Race voor vrouwen op het scherm bij Ger. Wij als wielerliefhebber kijken daar heel graag naar. Ineens viel ons op dat er 1 vrouw een lege batterij had aan haar achter derailleur, lees niet derriere! Want de monteur van de desbetreffende wielerploeg moest ver voorover buigen- lees uit de auto hangen- om tot bij de batterij te komen om deze te vervangen. Kijk de batterij wordt vervangen werd geopperd, nee stelt Del- Pierro vast, de monteur zit aan de Batterij, hij had ook nog gelijk ook…. Dat is dan weer “ouderwetse” wielertaal. Nog zo`n mooi avontuur van de pitbull. Hij was op fietsvakantie geweest in de Italiaanse bergen. Prachtig gebied vertelde hij, maar ontzettend slechte wegen. Dat is natuurlijk funest voor de bandjes, daar heb je de bandjes weer. Zijn blondine was ook mee geweest, maar door de slechte wegen was haar binnenband uit de buitenband gedrukt.. Dit zou je “Stoot” lek kunnen noemen. (Nog zo`n ouderwetse wielertaal) Zijn blondine belt de pittbull op tijdens hun fiets tocht. Blijkbaar blijven ze tijdens het fietsen niet bij elkaar, dat ze Stoot lek heeft, waar zit je nu dan? Ik sta met een lekke band bij een Italiaanse ijsco kraam. Ja natuurlijk, daar zal je binnenband er wel uit komen… was zijn antwoord. Later toen ze weer herenigd waren heeft de pitbull nog eens voorzichtig aan de batterij gezeten…. En zo kwam ook aan deze gezellige zondagse 3e helft weer een einde.
