Tourkoorts 2019,
Op de dag dat de Tour 2019 het “grand Depart”in Brussel beleeft, vertrekt er ook een stoet van 9 krukken naar Zuid- Limburg om aldaar de heuvels van het Mergelland te bedwingen. Del Pierro roept dan zijn manschappen bij elkaar om er een gezellige trainingsdag van te maken. In alle vroegte worden de fietsen in geladen om op transport te gaan naar Bunde en bij stom toeval treffen ze daar Jerommeke ook aan, die een nachtje met zijn nieuwe Camper heeft door gebracht in de achtertuin van Andre Rieu, goh ik heb mijn fiets ook bij, ik fiets maar mee met jullie waren zijn woorden. De dag verloopt voor sommige voorspoedig, een enkeling denkt met weemoed terug aan oude vervlogen tijden, die destijds zijn handen niet omdraaide voor zulke heuvels. Voor De Beul die aan zijn 6e jeugd bezig is, waren deze heuvels slechts een peulenschil. Zijn fiets kraakte van ellende, zo hard trekt hij iedere heuvel op. Na een stevige maaltijd halverwege koers, kwam er voor de meeste toch weer wat krachten in de benen. Tja, er zaten er ook bij die in Oostenrijk op hoogte stage waren geweest, die plukten er nu de vruchten van. Op het einde van deze altijd gezellige dag, stond er ook nog een kratje Malt bier in de camper van Jerommeke klaar, net als een koude douche, rechtstreeks afgetapt uit de regengoot van de camper. Zodra de krukken weer in Meterik belanden, trokken ze het club lokaal binnen, om hun magen nogmaals te vullen. Op de zondag morgen waren de sporen echter terug te zien, onder de Bergbeklimmers : het aantal deelnemers van de zondag morgen tocht was minnetjes te noemen. Zonder al te veel noemenswaardigheden trokken de A- krukken naar de Brabantse Hoeve om aldaar hun koffie te nuttigen. Op de terug weg moest natuurlijk Ysselsteyn aan gedaan worden. Natuurlijk?? Welnu, de Tourkoorts 2019 is in Limburg tot grote hoogte gestegen. Op de zaterdag startte de Tour dus in Brussel. Alle ogen waren die dag gericht op Dylan Groenewegen uit Amsterdam. De rasechte sprinter moest na 30 jaar weer eens de gele trui kunnen veroveren in de tour. De Gele trui betekent dat renner de nieuwe leider is in het algemeen klassement. Daarvoor moest Dylan de etappe in Brussel wel eerst nog effe winnen. Hij zou een grote kans maken, want hij wordt in de laatste meters “gepiloteerd” door ene Mike Teunissen uit Ysselsteyn. Echter op 1600 meter voor de streep gaat het helemaal mis, Dylan raakt het voorwiel van zijn voorganger en valt. Mike bedenkt zich geen moment en fietst snel naar de voorste gelederen van het peloton, dat helemaal op drift is geslagen. De weg loopt echter gemeen omhoog. een kolfje naar de hand van wereldtopper Peter Sagan zou je denken. Niet dus . Mike duwt in de laatste centimeters zijn voorwiel nipt als eerste over de oplopende strook. Winnaar Mike verdient hiermee: Gele trui ( leider in het algemeen) en de groene trui ( beste sprinter). Heel wielerminnend Nederland en zeker Limburg is in Extase. De Rasechte Ysselsteyner Mike heeft nog eens op het podium gestaan, als winnaar van een jeugdveldrit. 9 jaar was hij toen. Op het einde van de dag, mochten alle podium gangers die dag nog eens op het podium staan. Daartussen stond toen ook ene El-Coyote, ja die van de krukken…. Nu wint Mike dus de gele trui na 30 jaar: de laatste gele trui drager was Erik Breukink, die hem maar 1 dag vast kon houden. Mike en zijn team verdedigde de volgende dag de trui met verve, sterker nog ze wonnen de ploegen tijdrit en verstevigde hiermee de voorsprong van Mike in het algemeen klassement. Het sprookje ging dus . Mike op het podium met de “Kannibaal” de allergrootste wielrenner uit de geschiedenis. Eddy Merkx. Hoe mooi is dat, hoe lang zal het sprookje nog duren?