Doelstelling

Doelstelling

Zoals reeds in het voorgaande stukje aangehaald, was het groepje in eerste instantie op zijn zachtst gezegd een beetje op de vrijbuiterstoer bezig. Ook heden ten dage is de intentie niet zozeer om een strak regiem te handhaven. Vrijheid, blijheid staat nog steeds hoog in het vaandel. Maar de mentaliteit is in de loop der jaren dusdanig bijgeschaafd dat er toch meer discipline heerst in het peloton. Twc de Barkruk heeft als clublokaal een dorpscafé, en dit is niet toevallig zo ontstaan. Plezier tijdens het fietsen, maar ook daarna is altijd de opzet geweest en dat zal ook altijd zo blijven. Bij het voetballen kent men de zogenaamde derde helft, ook de Barkruk leden “plakken” er meestal nog wel een helftje tegenaan. Ook zal er altijd als er een langere route op de rol staat een pauze ingelast worden, niet zozeer om bij te komen van de vermoeienissen, maar nog meer om het sociale aspect in stand te houden. Bij het groeien van het aantal leden is ook het verschil in prestatie drang toegenomen. Doch dit is en mag geen probleem zijn. De “sterkere” nemen het automatisch op voor de “zwakkere” door wat meer kopwerk voor hun rekening te nemen. In principe hanteren we een maximum gemiddelde snelheid van ongeveer 30 km/u. Doch als de omstandigheden het toelaten kan er best wel eens een gemiddelde van 32/33 km/u uit rollen. Geen probleem zolang iedereen kan volgen, want we blijven ten alle tijden bij elkaar. Uitzondering op deze regel vormen de bergetappes, dan geld het bij de beklimmingen ieder voor zich. Op het eind van de beklimming zal dan toch weer snelheid geminderd worden of er word helemaal gestopt totdat de groep weer compleet is. Er is een uitzondering. Op het eind van de vlakke ritjes gaan alle remmen los. Tijdens de laatste kilometers gaan de sterkere renners, of degenen die zich sterk voelen, zich in een goede positie manoeuvreren. Want alle natuurwetten ten spijt, gaat twc de Barkruk altijd een eindsprint aan. Normaal gesproken dient men een inspanning af te bouwen, maar daar doen we dus niet aan mee. De eindsprint winnen is normaal gesproken slechts voor een select gezelschap weggelegd. Bij de Barkruk ontstaat er echter meestal een kat en muis spel waardoor ook de minder getalenteerde renners wel eens een sprint winnen.